Raid Austria OST

Francois Van Engeland

Zondag 29.07

Het meetingterrein begint er meer en meer verlaten uit te zien. Sinds vanochtend is de meerderheid van de meetingdeelnemers huiswaarts getrokken. Wij halen het roadbook van de oostelijke raid af op de briefing, en keren terug met een goed gevoel, dit ziet er evenals de rest van de meeting prima georganiseerd en zeer interessant uit.

Maandag 30.07

De eerste dag staan er 270 km en een col buiten categorie op het programma. Op tijd aanzetten dus. We hebben met Sigi, de enige andere Belgische deelnemer aan de Raid Ost afgesproken om samen te rijden, daar het niet eenvoudig is om zonder co-piloot het roadbook te volgen, tegelijkertijd de weg in't oog te houden, en toch nog iets van Oostenrijk te zien. Bij het Aral-station in Seeboden nog snel even voltanken voor een opblaaseend, en dan de Millstätter See entlang richting Villach.

Eerste stop: Minimundus, een soort miniatuurwereld op schaal 1:25 met de eerste kwisvraag van de dag. De organisatoren hebben namelijk voor de eerste dag een minizoektocht voorzien, kwestie van iedereen de eerste avond bij mekaar te brengen. Gelukkig hadden we al snel de 2 geiten op de autotransporttrein in de mot. Waar de organisatoren niet mee gerekend hadden, was het feit dat het die ochtend na een week bakken en braden geregend had, waardoor enkele duizenden badgasten de Wörther See die ochtend inruilden voor een bezoekje aan Minimundus. Ondertussen echter opnieuw stralende zon, en met open dak en enkele Grieken die moeite hadden met het roadbook achter ons aan op naar de Soboth-pas (een woordje van dank hierbij voor onze eerste vitesse die uitgebreid mocht optreden), en verder naar "Nostalgia on Wheels”, een "ietsje anders” museum… nooit in een automuseum geweest waar zovele wagens tentoongesteld stonden die ik vroeger nog zelf gecollectioneerd heb. Ann had al snel het voor de prijsvraag te zoeken 2 pk onderdeel (een doorgesneden boite) gevonden. Gauw het bijbehorende kaartje eronder gestopt, maar geen succes: bij de prijsuiteiking 's avonds zou blijken dat de anderen ook het antwoord gevonden hadden. In Hetzendorf wachtte ons een welkomstschnaps, bbq en kampvuur. Niet slecht voor de eerste dag.

Dinsdag 31.07

Vandaag gelukkig een goede 50 km minder op het programma, want gisteren was wel een beetje van het goede teveel op dat vlak. Voor de liefhebbers is er vandaag mogelijkheid tot een 4 uur durende wandeltocht door een kloof. Wegens de opnieuw tropische temperatuur kiest echter zowat iedereen voor het alternatief: een bezoek aan de Lurgrotte in Peggau, alwaar het binnen een deugddoende 10 graden koel is. In de namiddag een eerste hoogtepunt (persoonlijke mening uiteraard) van de raid : een geleid bezoek aan de Gösser brouwerij mét uitgebreide proefgelegenheid. Enige minpuntje: het is nog een kleine 90 km rijden naar de camping in Teufenbach. Hier was door de organisatoren gezorgd voor een kok, die buitengewoon lekkere beenhesp in de aanbieding had. Nadien kampvuur, en uitgebreid kans tot napraten. Ondertussen had iemand opgeteld dat er bij de 45 deelnemende citroenen minstens 16 verschillende nationaliteiten vertegenwoordigd waren (na 16 was de persoon in kwestie de tel kwijtgeraakt). Als je dan weet dat Fransen quasi alleen met andere Fransen communiceren, en dat de Engelsen zich ook nogal eens als eilandbewoners durven gedragen, kan je je al voorstellen bij wie de Grieken, Polen, Finnen, Amerikaanders en andere exoten automatisch terechtkwamen tijdens de avondlijke verbroederingen…

Woensdag 01.08

De derde dag is opnieuw een bergrit. Slechts 130 km voor de boeg, maar de eerste versnelling zou weer van pas komen (op de Sölkpass - één van de mooiste passen van Oostenrijk naar het schijnt - zelfs kilometers aan een stuk). Na in Kulm de hoogste natuurlijke skispringschans ter wereld bewonderd te hebben (sprongen tot 210 meter… en dan zeggen ze dat 2 pk rijders een vijs los hebben), en na op de Koppenpass (23 % bergaf) het snelheidsrekord eerste vitesse zonder gasgeven scherper gesteld te hebben, kwamen we aan in Steeg, vanwaar we met een boot over de Hallstätter See naar Hallstatt zouden vaarden, om aldaar met een kabeltrein de steile berg te bestijgen, en er uiteindelijk met behulp van een mijnwerkerstreintje en ditto glijbanen 800 meter ver en 200 meter onder de oppervlakte in binnen te dringen, om bij een onderaards zoutmeer te komen. Indrukwekkend. Daar glijbanen zoals algemeen bekend slechts in één richting echt functioneel zijn, laat het zich raden dat de terugkeer langs de trap iets minder vlot verlip.

Overnachting in Bad Goisern, een vaste meetingplaats langs de rivierboord. Het kampvuur brandde deze avond betrekkelijk eenzaam. In het Brits-Australische kamp was het namelijk feest. Shelby, één van de Australische deelneemsters werd 21. Dit werd gevierd met een megafles vuurwater (beter kan ik het vocht in kwestie werkelijk niet omschrijven) en begeleid door een Amerikaanse deelnemer op gitaar en mondharmonica, die hoe later het werd, steeds onverstaanbaarder begon te klinken. De volgende ochtend lagen er naast het uitgedoofde kampvuur 2 uitgebluste perte-totales, wat mij laat geloven dat het feest langer geduurd heeft dan ikzelf nog bewust heb meegemaakt.

Donderdag 02.08

De eerste afspraak vandaag is om half één bij Gmundner Keramik, wat ons ruimschoots de tijd laat voor een frisse duik in de mooie Traunsee. Daar zwemmen niet direct Sigi's favoriete bezigheid is, verrast hij de dame aan de bar door het eerste biertje van de dag te bestellen op een voor haar onwaarschijnlijk uur. Ons bezoek aan de keramiekfabriek zorgde waarschijnlijk voor enige concentratiestoornis bij de dames die met vaste hand en fijn penseel allerhande motiefjes op tassen en borden aanbrachten. Als je bomma zich binnenkort een nieuw Gmundner servies aanschaft, en het zou er niet helemaal perfect uitzien, herinner je dan het zootje ongeregeld dat die donderdagmiddag het atelier onveilig maakte…

De namiddag bracht ons nog naar het mooie middeleeuwse stadscentrum van Steyr. In Wallsee oversteek van de Donau d.m.v. een beurtbrug (verkeerslicht 1 minuut groen, en 10 minuten rood). Stel je hierbij voor: vooraan in de rij 3 geiten, waarvan de bestuurders het staan uit te leggen, waardoor de eerste halve minuut groen voorbij was vooraleer onze frank gevallen was, en alle Oostenrijker die meer dan 5 auto's achter ons stond nogmaals 10 minuten aan hun broek hadden. Overnachting in Persenbeug, op de oever van de Donau. Voor ons tevens een soort van laatste avondmaal, daar ik reeds weken voor de meeting met een collega afgesproken had mekaar te ontmoeten de vrijdagvoormiddag in Wenen. Derhalve moesten wij de raid de volgende morgen voortijdig verlaten.

Voor een verslag van de laatste 2 dagen, o.a. een kloosterbezoek; Oostenrijk's grootste wijnkelder, nog een automuseum, en vooral de veelbelovende afscheidsparty aan het einde waarop verschillende Engelse deelnemers zich reeds 2 dagen aan het voorbereiden waren, zal je derhalve Sigi bij de lurven moeten vatten. In elk geval, het stuk van de raid wat wij meegemaakt hebben was super georganiseerd, en mede door het prachtige weer en een boel toffe collega raiders iets om niet snel te vergeten.

Swa